چگونه از رخداد بزرگ انقلاب اسلامی یاد کنیم؟

1. با حمایت محدود و جمع شدن دوستان فراموش شده ، برای یک جامعه دشوار است که دستاوردهای بالای اجتماعی خود را حفظ کند. نگه داشتن طعم شیرین این دستاوردها زیر دندان جامعه پس از دهه ها کار ساده ای نیست. این به دلسوزی احتیاج دارد ، اما بیش از آن ، به دوره و بینش نیاز دارد. موفقیت هایی که یک ملت در یک زمان به دست می آورد ، گرمی دارد که سالها خانه قلب و ذهن است. اما گرما برای همیشه دوام ندارد. ” اگر چنین باشد ، پس این عمر طولانی افرادی است که در این رویداد بزرگ شرکت کردند. وقتی این افراد وجود نداشته باشند ، غافل از گرمای قلبشان ، این یک احساس موفقیت است. چه اتفاقی می افتد تا شما را در چنین شرایطی موفق نگه دارد؟

2. نسل جدید به نظر نمی رسد با همان دید مستقیم پدران فتح کند. این از سنگهای مبارزه است ، قلبهای تپنده در مکانهای مخفی پنهان شده اند ، از چشمان بسته ای که در کمیته مشترک باز می شوند ، از شکنجه سوزاندن ، از تبعید ، از زندان ها ، از اعدام ها ، به صدها تقسیم شده است. مردم از نظر چشم آبی از وضعیت کارگران نفت جزیره خارک اطلاع ندارند. آنها نمی دانستند که قدرت تلفنی سفارتخانه های ایالات متحده و انگلیس به مراتب بیشتر از مالازی اشغالگر است. چشمان سیاسی نسل جدید وقتی باز شد که بیست سال پس از پیروزی انقلاب ، صدای حیدری و نمتی بلند شد. این صدای ناخوشایند چندان منطقی نیست. کتب درسی تاریخ نیز مانعی برای کدگذاری و کسب نمره است. این کتاب ها نمی توانند انقلابی را روی تخته سیاه بکشند. تماشای تلویزیون خود مبارزاتی در عصر ماه است که اگر نسل جدید آن را بپذیرد ، چیزی که به دست می آورد یک حفره آویز از علاقه است.

ما ما در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی هستیم. چگونه می توانیم این واقعه بزرگ را به خاطر داشته باشیم تا حق بزرگ خود را ادا کنیم آنچه در نیمه دوم سال 1978 در این فلات قدیمی به وجود آمد ، تغییر دولت نبود ، اتفاقی که یکی پس از دیگری در تاریخ ایران رخ داده است. هیچ کس باقی نمی ماند تا ساکن شود. الا قبیله دیگری را در خود جای نداد. تاج و تخت در دست نبود. کشوری با ظرفیت پایین سیستمی را سرنگون کرد که برتری آن را به ارث می برد و برای اولین بار قدرت می یابد. اگر قبل از دوره پهلوی این ملت تابع پادشاهانی بودند که خود را واسطه آسمان و زمین می دانستند ، در دوره پهلوی توسط دو پادشاه که پس از کودتا تاجگذاری کردند ، محکوم شد. حاکمانی که نمره استقلال صفر داشتند و پیروان بسیار خوبی در وصل بودند.

ایران- قیمت انقلاب اسلامی برای مردم ایران برای بیش از 200000 قربانی در طول جنگ هشت ساله کافی بود. آیا می توان نشانه مشخصی برای حفظ این دستاورد بزرگ یافت؟ این شهدای دیروز و همسایگان امروز ما یاران فوری انقلاب بودند. گرمای این پیروزی در قلب آنها بود. آنها طعم منحنی انحصار را چشیدند و از شیرینی استقلال قدردانی کردند. آنها احساس کردند که یک گلوله در گلویشان وجود دارد و قیمت آزادی در دست آنها بود. آنها می دانستند که اگر فرش عمومی جمهوری خواه جای تخت سلطنت را بگیرد چقدر هزینه خواهد داشت. بازماندگان این نسل در میانسالی هنوز گرمای پیروزی را در قلب خود دارند.

5- نشان دادن عظمت انقلاب و بهای پرداخته شده برای حفظ آن غیرممکن نیست. اگرچه زمان برای مهار این میل پیش می رود ، اما این امکان وجود دارد که چشم نسل جدید و نسل بعدی با آنچه پدرانشان دیده اند ، روشن شود. ما به فرماندهان فرهنگی احتیاج داریم. افراد خردمندی که قدرت انتقال پیام را دارند قابل حمل بودن از گذشته به امروز و از امروز به فردا؛ افرادی که دارای میدان دید در مقابل پایگاه هستند. افرادی که شیر مادر حیدری و نعمتی نیستند. اگر اینها فرمانده باشند – چه کسی هستند – و اگر اراده ای برای انجام وظیفه آنها وجود دارد – مشخص نیست که چنین اراده ای وجود دارد یا نه – با تخریب سفره منافقین و بستن کارخانه منافقین ، داغ پیروزی استقبال در قلب و روح نسل انقلابی باقی ماند.