هدیه‌ای از جنس نقد برای وزیر امور خارجه جدید

به عنوان یک شهروند ، می خواهم در ابتدای خدمت به شما برخی از نظرات را بدهم. وزارت خارجه آنقدر مشغول و برای کشور آنقدر مهم است که نمی تواند بار یک پرونده هسته ای سنگین را به دوش بکشد. حتی مرد بزرگی مانند ظریف در بیشتر موارد وقت نداشت که با دیپلماسی و جهان سر و کار داشته باشد. ای کاش پرونده اتمی را از ابتدا نمی پذیرفتید. مثل دوران آقایان خاتمی و احمدی نژاد.

شما اهل میدان هستید. البته کار مربع مهم است و نمونه تاریخی شهید سلیمانی باقی خواهد ماند. اما اکنون شما در زمینه دیپلماسی هستید. شما باید از خدمات میدانی در خدمت دیپلماسی استفاده کنید. هنگامی که تیم موفق است ، مناطق کار را انجام دهید. دیپلماسی می تواند کمک های زیبایی در این زمینه دریافت کند. اما هدف گلزنی است.

مهمترین مثال دیپلماسی این است که رهبری تأکید کردند که انقلاب باید منطقی باشد. دویدن کار وزیر خارجه نیست.

تاکید شما بر اولویت های کشورهای همسایه نشانه دانش شما از دیپلماسی است. همسایگان ما همیشه ایران را ترسانده اند تا از این منطقه استفاده کنند. ترس های آنها را از بین ببرید. این حوزه نیاز به همکاری دارد. تحت رهبری خاتمی ، توافقنامه امنیتی با عربستان سعودی امضا شد. اتفاق می افتد.

شغل شما از اکثر وزرا بزرگتر است. چند وزارتخانه وجود دارد که برای حل مشکلات مردم نیازی به روابط خارجی خوب ندارند.

شعارهای زیادی تکرار شد. حتی شعارهای بهتر. تبدیل ادبیات و احترام به ادبیات عملی و گفتاری صدای شما را جدید و شنیدنی می کند.

ترس از مذاکره نشانه قدرت و شجاعت نیست. شما باید در جهان قوی و شجاع به نظر برسید.