خسرو سینایی؛ راه‌برِ فانوس به دست

به گزارش تیتر نیوز ، مهرداد اسكوی مستندساز و عكاس در یك خاطره در كتاب سال جدید مشرق وی درباره خسرو سینی نوشت: “اولین روزی که او را ملاقات کردم ، در کلاس بودم. این جایی است که من عشق عمیق او را به شعر ، موسیقی ، سینما و وطنش ایران احساس کردم. روزی که شاگرد او شدم و روزی که او من را ترک کرد دانش آموز او بود. چند نفر از دنیای تحصیل ، کلاس ها و دانشگاه ها با من ماندند ، آنها معلم من شدند و من تا آخر عمر در کنار آنها ماندم. یکی از آنها را مدیون او هستم.

از او وطن دوستی را آموختم ، سینما را آموختم ، موسیقی را دوست دارم و موسیقی را خوب گوش می دهم و شعر را آموختم – که تا قبل از مرگ عاشق قدیمی او بود – و یاد گرفتم که چگونه. با شعر آشنا می شوم. او از سینما به سینما به شعر رفت. او با عشق از شعر گفت ، از زندگی صحبت کرد ، از زمان ، مردم و وطن گفت و با همه اینها مرگ را تبریک گفت.

وی گفت: “با تمام علاقه ای که به سینما دارم ، می خواهم” Winner Train “را بسازم ، اما اکنون ساخت فیلم امکان پذیر نیست.” با داشتن یک یا دو شعر از کتاب “اتاق صورتی” ، دوست دارم با او فعالیتی را شروع کنم و شعرهایش را بخوانم ، و کتاب صوتی “ادیگاری” را برای شعرها ، تجربیات ، صدا و برای ما بخوانم. آخرین خاطره بود. موسیقی او

و من در ابتدای یکی از شعرهای او به نام “Moon R” در همان کتاب “اتاق صورتی” شگفت زده شدم:

من هیچ شکایتی ندارم

شما از این باهوش تر بودید

عاشق

خیلی دوستش دارم

مراقب باش

این قطعات کوچک در ابتدای شعر مرا به آتش کشیدند. او عمق تجربه خود را نشان داد. عمق درونی تجربیات او. با هم بود که تصمیم گرفتیم کتاب صوتی “خاطرات” را با دو صدا بخوانیم ، او راهنمایی می کرد ، شعرهای او موسیقی او بود ، و او به من می گفت کجا بخوانم ، کجا نخوانم و چگونه خوانده می شود.

و من هنوز هم وقتی شعرهایش را می شنوم متنفرم و هر وقت آن را می شنوم چیز جدیدی یاد می گیرم. هر وقت شعر او را به معنای جدید و معنای جدید می فهمم.

با خسرو سینا ، من ، بدن آرام و ذهنم آرام شد. وقتی صدای او ، تجربیاتش ، غمها و شعرهایش را شنیدم. بعد از صحبت با او احساس پر بودن از تجربه و انرژی کردم. من می خواستم وقتی از خانه اش بیرون رفتم ، فیلم بسازم ، آموزش بدهم ، تحقیق كنم. من می خواستم حرکت کنم و کاری انجام دهم ، و این جادوی خسرو سینا بود.

او با کلمات خود شما را پر از زندگی ، انرژی و حرکت کرد. او یکی از صادق ترین ، نجیب ترین ، صادق ترین و عمیق ترین افرادی بود که من تاکنون ملاقات کرده ام. وی یکی از بزرگترین افرادی بود که ایران تاکنون ملاقات کرده است. او دنیا را دیده بود ، کتاب می خواند ، تجربه داشت ، به داخل و خارج سفر می کرد ، به زبان لاتین تسلط داشت و جلوی او می ایستاد تا راه را نشان دهد. او یک رهبر بود ، و بسیاری او را دوست دارند ، که مانند یک عاشق زندگی می کند ، و چیزهای زیادی را آموخت. آنها تجربه کردند و خوشحال شدند که چنین مردی دوست آنها ، معلم آنها ، پدرشان ، همسر و دوستشان است.

وی با عزیمت خود به پایان نرسید و قول آغاز جدیدی در زندگی دانش آموزان خود را داد و این آغاز پیامدهای متفاوتی برای فرهنگ ایرانی داشت. وی برای ادامه راه خسرو سینا در ذهن و قلب آنها بذر کاشت. به انسانیت و عشق به میهن ، سینما ، شعر ، موسیقی و از همه مهمتر مردم ادامه دهید.

من کوچکترین شاگرد او بودم و درسهای بزرگی از او آموختم. من تا زنده ام همیشه یاد و نام او را زنده نگه می دارم.

وقتی خیلی خسته و مضطرب می شوم و بعد از گذراندن هر آنچه او به من می آموزد و می گوید ، دوباره انرژی می گیرم و او را با فانوس در دست ایستاده ام که این راه را به من نشان می دهد و من سعی می کنم این کار را انجام دهم. بذار برم. او نه تنها معلم من بود ، نه تنها معلم من بود که به من زندگی ، دانش ، سینما ، شعر و موسیقی بخشید و به من آموخت که چگونه راه را از شعر به سینما و از سینما به شعر هموار کنم. “من از داشتن معلمی مانند او خوشحالم و خوشحالم که می گویم تا آخر عمر شاگرد او خواهم بود.”

انتهای پیام