چرا مردم در عروسی‌ به سیم آخر می‌زنند؟

این شاعر در گفت وگو با تیتر نیوز ، درباره جایگاه سنت ها و آداب و رسوم ایرانی در ادبیات معاصر ، به ویژه در سال های اخیر شعر فارسی گفت: یکی از موضوعاتی که همه شاعران از گذشته تا امروز پوشش داده اند. به قول معروف ، توجه به ایرانیان آداب ، رسوم ، فرهنگ و آداب و رسوم است. اسلامی است. به عنوان مثال ، جشن های نوروز ، مهرگان و بسیاری از مراسم ملی تأثیر بسیار محبوب در شعر فارسی دارند و شاعران با این جشن ها و مراسم شعرهایی می خواندند که محدود به شادی و خنده بود ، و سعی می کردند این تصاویر شعر فارسی را در عکس و تصویر نشان دهند. ادبیات.

وی افزود: دین داری شبیه سنت های دینی است. در اشعار شاعران مسلمان از زمان رودکی تا به امروز ، ذهن و زبان شاعران پارسی به این موضوعات توجه کرده و سعی در ادبیات آداب و رسوم ، فرهنگ و آداب ایرانی و اسلامی در ایران دارند. توضیح دادن. زبان شعر در جامعه امروز شاهد این موضوع هستیم ، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، مراسم ملی تا حدودی مورد غفلت قرار گرفته و بسیاری از جنبه های مراسم ملی و مذهبی روشن شده است. طبیعتاً ، از آنجا که انقلاب اسلامی یک انقلاب دینی بود ، ذهن و زبان شاعران به موقعیت های مذهبی اهمیت زیادی می داد.

اسماعیلی مجدداً تأكید كرد كه ما تا حدودی از سنتهای ملی غافل هستیم و گفته ایم: روح ، روح و جهان سنتهای ملی نیز بدون تردید تحت تأثیر آموزه های دینی نیز قرار دارد. به عنوان مثال ، در نوروز ، مصادف با آغاز بهار ، مردم به یکدیگر نگاه می کنند ، که این نیز برای رحمت در اسلام ارائه شده است ، یا در قرآن هفتم ، ما آب می دهیم و یک تصویر به R یک علامت و لیوان است نشانه صداقت و صداقت است. طبیعتاً مراسم مذهبی به مراسم و تشریفات ملی پیوند می خورند و هیچ تضادی با یکدیگر ندارند.

این شاعر با اشاره به لزوم توجه به آرمان های ملی گفت: به نظر من باید بالاترین گام ها را برای مقابله با تصاویر ملی برداریم و این تصاویر را از مهجوریت و ستم دور کنیم ، زیرا تصاویر مذهبی و تضادی بین منازعات ملی وجود ندارد. ” دیگر این که سعی کنید با ظهور و آشکار کردن تصاویر به معنویت برسید ، که پنهان و نادیده گرفته شده است. به عنوان مثال ، در نوروز ، سنت عید فطر بسیار پسندیده است ، اما اگر می خواهیم این سنت حسنه را حفظ کنیم ، باید توجه بیشتری به روح عید فطر داشته باشیم. وی افزود: مبادلات نقدی زیادی در روز عید انجام می شود ، اما ما می توانیم جنبه معنوی این سنت را برجسته كرده و از این فرصت استفاده كنیم. به عنوان مثال ، در بحث بزرگداشت عید با دادن کتاب های گرانبها ، می توانیم یکدیگر را به خواندن کتاب و خواندن برای یکدیگر دعوت کنیم و به معنویت این دین توجه کنیم و جامعه را به تفکر ، تفکر و خواندن کمک کنیم. دعوت. همانند دیگر سنت های موجود در جامعه ، اگر به باطن این سنت ها توجه کنیم ، فکر می کنم تأثیر زیادی در جامعه دارد و می تواند در اصلاح جامعه مثر باشد.

رضا اسماعیلی همچنین در مورد برخی از ایده ها که ممکن است نادرست باشد ، گفت: برخی از مراسم ملی و مذهبی براساس ذهنیت غلط است. به عنوان مثال ، ما می گوییم سیزده بد است ، و این جمله را بسیار تکرار می کنیم ، و مردم طبیعت را آلوده نمی کنند و بسیاری از کارها را انجام می دهند ، نه اینکه با طبیعت آشتی کنند و دست در آن بگذارند ، بلکه همانطور که سیزده شر است آنها ستم می کنند در حالی که ما باید این طرز فکر را اصلاح کنیم. متأسفانه ، برخی از سنت ها با مصنوعاتی مخلوط شده اند که باید از نظر سواد ، اخلاق و شخصیت های فرهنگی نهایی شوند. ما باید به آنچه به عنوان یک دین برای ما باقی مانده است نگاه کنیم و جنبه معنوی و معنوی انسانی را تقویت کنیم تا آنچه که به عنوان توهین به این سنت ها در طول سال اضافه می شود و منجر به عقب نشینی در جامعه می شود. شی ، از عکس این دور شوید مراسم بیایید این عکس ها را زنده کنیم. به نظر من ، در این حالت ، تمام تصاویر ملی و مذهبی را می توان اجتماعی و انسانی کرد و ما را به شدت دعوت به این کار می کند.

وی در مورد معرفی یک دین غیر ایرانی به ادبیات فارسی در سال های اخیر گفت: “این اتفاق می افتد وقتی جامعه را از یک سنت خوب منع کنیم.” به عنوان مثال ، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، برای مدتی ، بحث در مورد مناسک نوروز در آستانه ابهام بود که آیا نوروز را باید به همین ترتیب جشن گرفت یا نه. آیا چهارشنبه سوریه یک سنت خوب است یا نه؟ و … نیازی به گفتن نیست که نوعی سو susp ظن در سنت های ملی وجود داشت که ما فکر می کردیم با رهنمودهای مذهبی مغایرت دارد و بنابراین سعی کردیم جامعه را از آنها منع کنیم. وقتی موانع و محدودیت هایی ایجاد می کنیم و چرا نمی گوییم جامعه به طور طبیعی سعی دارد بعد از مدتی جایگزینی پیدا کند.

خواننده “زنده بد عشق” ادامه داد: “سنت هایی که برای ارائه سال در غرب وجود دارد ، در ایران در سال های اخیر تقویت شده است ، که این ممکن است نشانه ای از آن باشد که ما جامعه را از یک سنت خوب منع کنیم.” ، ما به دنبال مکانی برای آن. “و این گزینه ممکن است برای جامعه ایران مناسب نباشد. و این نکته منفی است. وکلای حقوق بشر ، جامعه شناسان و محققان باید این مورد را مطالعه کنند ، زیرا این یک داستان موفقیت آمیز نیست و ما را از هویت ایرانی ما دور می کند. به عنوان مثال ، مسئله خوشبختی در جامعه ما سالهاست که خط قرمز است ، حتی در روزهای تعطیل ، به جای بزرگداشت سالگرد بزرگان دین ، ​​ما شهادت آنها را می بندیم و این جنبه اصلی عزاداری در جامعه ما است. خوشبختی ، شادی و عید.

رضا اسماعیلی با احترام به سنت های ملی گفت: “ما مهرگان ، نوروز و تولد رهبران مذهبی را جشن می گیریم زیرا در آرزوی خوشبختی هستیم: و ما بیشتر بر روی موضوعاتی تمرکز کرده ایم که جنبه غم انگیزی دارند و آن” در جامعه است. “حتی در دین ، ما باید جامعه را با بهانه هایی شاد کنیم و این بهانه ها را تقویت کنیم تا امید به زندگی را تقویت کنیم ، به ویژه برای نسل جوان که به دنبال هیجان و جذابیت معنوی هستند. “آیا خوشبختی وجود دارد و به آن نیاز دارد. این مستلزم این است که جامعه را به درستی هدایت کنیم خوشبختی قابل قبول و مطلوب است ، و از این نظر ، ایجاد فرصت هایی برای جامعه در طول سال برای حرکت به سمت خوشبختی و شادی. اما یک دیدگاه منفی در مورد این مسئله وجود دارد. در عروسی ها ، گاهی اوقات آنها به رقص یا مراسم می روند مطابق با طول فرهنگ ایرانی این به این دلیل است که مردم به این بهانه خود را خالی می کنند.

وی نتیجه گیری می کند: “وقتی در طول سال دلیلی برای شادی وجود ندارد ، وقتی چنین مراسمی مانند عروسی برگزار می شود و مردم تختخواب می اندازند ، آنها آخرین نخ را می زنند و به همان اندازه که می توانند از این بهانه برای لذت بردن استفاده کنند.” از آن استفاده کنید و به همین دلیل آنها به سمت افراط گرایی پیش می روند و از این رو جامعه با افراط گرایی روبرو است. اما اگر تعادلی بین شادی و غم وجود داشته باشد ، همانطور که جامعه را به شرکت در مراسم عزاداری دعوت می کنیم ، مردم را به شادی و سرور دعوت می کنیم. این امید به زندگی را افزایش می دهد و افسردگی را از چهره جامعه دور می کند. ما باید چنین مجالس را بیش از پیش پر رنگ تر کنیم و مسئولان فرهنگی ، جامعه شناسان ، فعالان حقوق بشر و علمای دین باید به این موضوع بپردازند. از آنجا که زنگ خطر در جامعه به صدا در می آید که سطح اضطراب و طلاق بالا رفته و بی اخلاقی اجتماعی و سیاسی در جامعه ما افزایش یافته است ، بنابراین باید به سنت های ملی اهمیت بیشتری بدهیم.

انتهای پیام